خالی ام از تو

دستم به تو که نمی رسد ،

فقط حریف واژه ها می شوم !

گاهی هوس می کنم ،

تمام کاغذ های سفید روی میز را ،

از نام تو پر کنم...

تنگاتنگ هم ، بی هیچ فاصله ای !!

از بس که خالی ام از تو ...

از بس که تو را کم دارم ...

آخر مگر کاغذ هم، زندگی می شود