زندگی تر شدن پی در پی ،
زندگی آب تنی کردن در حوضچه ی (( اکنون )) است .
رخت ها را بکنیم :
آب در یک قدمی است...
پرده را برداریم :
بگذاریم که احساس هوایی بخورد...
بگذاریم که تنهایی آواز بخواند .
چیز بنویسد .
به خیابان برود .
ساده باشیم .
ساده باشیم چه در باجه ی یک بانک چه در زیر درخت ...
چقدر این دوست داشتن های بی دلیل خوب است ...
درست مانند بارانی که در سکوت نیمه شب ،
بی سوال فقط می بارد...آرام...شمرده شمرده...فقط می بارد...
اما عجب حکایتی دارد این باران ،تمام احساساتت را به رخت می کشد
چقدر این دوست داشتن های بی دلیل خوب است...